Het is zaterdagmorgen na de wedstrijd tegen Vitesse thuis. Mijn vrouw vraagt aan mij: “Hey John, hoe gaat ie?” Ja, wat een vraag na die koude, maar o zo warme wedstrijd tegen Vitesse. Ik was laat thuis en had haar nog niet gesproken. Ik zei: “Ik heb op dit moment een gevoel over de club, dat ik ook had in de periode tegen bijvoorbeeld Fiorentina.” Het loopt, het zit mee, het is gezellig, het leeft. We kunnen dit weekend weer eens rustig achteroverleunen om te bekijken wat de concurrentie doet.
Ik zag weer een opbloeiende Petter Anderson. Hij was er weer, en hoe ! Met een bekroning van een heerlijke goal van zijn voet, ging het hele stadion uit zijn dak. Dan zie je hoe de supporters mee hebben geleefd met zijn moeizame strijd. Petter Anderson bezit niet alleen de kwaliteit om goed te voetballen. Hij heeft meer. Hij heeft de kwaliteit om tegenslagen te overwinnen. Net zoals Holla, die langzamerhand zijn draai ook weer heeft gevonden. Het zijn voetballers die meer tussen de oren hebben dan menig collega op de Nederlandse velden. Uit de schijnwerpers werken aan je toekomst, je kansen pakken die geboden wordt. Niet zeiken en zeuren, soms wel vloekend en tierend, maar mag dat ook. Ook zij waren nu getuige van het drama dat Koen van de Laak overkwam. Het was even stil in het stadion, doodstil. De kreten op de tv waren duidelijk te horen. Het zag er niet best uit. Holla en Andersson keken ernaar, zich realiserend wat dit betekende. Ze zagen in een flits welke weg er straks bewandeld moet worden door Van de Laak.
De afgelopen week zagen we allemaal het BID, dat werd aangeboden om het WK voetbal binnen te halen voor 2018. Ik vond het schrijnend om te zien, hoe men zich in allerlei bochten ging wringen om het besluit van de FIFA te beïnvloeden. Omkoopschandalen waren aan de orde van de dag. Voormalige voetballers en trainers, fietsend op rood-wit-blauwe fietsen door de straten. Mijn god, het is 2010, de fiets bestaat nog, maar heb je echt niks anders te bieden?
Johan Cruyff, Guus Hiddink, Mark Rutte, Ruud Gullit, zogenaamde iconen van de Nederlandse voetbalvelden en een net begonnen premier moesten de rest doen. Al deze heren zag ik kwijlend richting Blatter, één van de grootste criminelen in het hedendaagse voetbal, lopen. Het droop er van af. Het geeft het werkelijke beeld, hoe de hele wereldvoetbalfederatie in elkaar zit. En deze zogenaamde Nederlandse iconen willen daar graag onderdeel van uit maken. Ik zag Barcelona – Real Madrid met allemaal deze verkeerde mensen op de tribune. Twee ploegen die het voetbal tot in het finesse beheersen. Maar het is onderhand meer Circus Boltini.
Ik zag ook FC Utrecht – Napoli, honderdtwintig keer meer onderhoudend, precies zoals voetbal bedoeld is en waar de mensen voor komen. En ik zag gisteren weer Holla en Andersson. Wilskracht, kwaliteit en met je neus goed in het leven staan. Ik wil wedden dat Koen van de Laak het ook redt, gewoon omdat deze jongens meer van thuis mee krijgen, dan al die verschrikkelijke kwijlen, die we van de week op de tv hebben gezien.
John Schurer,
Voorzitter Supportersvereniging FC Groningen