Het voetbalseizoen is afgelopen en de spelers van FC Groningen genieten inmiddels van hun vakantie. Tijd om eens terug te blikken op een van de meest onrustige seizoenen uit de clubhistorie van FC Groningen.
Voorafgaand aan het seizoen zijn de verwachtingen in de media en onder de supporters nog hooggespannen. Met veelbelovende aanwinsten als Ritsu Doan, Lars Veldwijk, Mike te Wierik en Django Warmerdam lijkt Groningen de selectie aardig versterkt te hebben en de verwachting is dat de ploeg van Ernest Faber mee kan strijden voor de play-off plaatsen.
In de eerste wedstrijd van het seizoen, de derby tegen Heerenveen, lijkt het echter al direct mis te gaan. Bij rust staat Groningen voor eigen publiek met 0-2 achter en de spelers worden ‘beloond’ met een striemend fluitconcert aan het einde van de eerste helft. In de tweede helft schieten aankoop Lars Veldwijk en Mimoun Mahi Groningen weer naast de Friezen, maar door een goal van Morten Thorsby lijkt de uitploeg er alsnog met de drie punten vandoor te gaan. Een benutte penalty van wederom Mahi voorkomt dat scenario, maar tot grote tevredenheid leidt de puntendeling niet.
Na een nederlaag in de Arena tegen Ajax volgt de thuiswedstrijd tegen FC Utrecht, een wedstrijd met grote belangen, want alleen een overwinning kan voorkomen dat Groningen wegzakt richting de degradatiezone. Die overwinning komt er ook, tot grote verbazing van iedereen die de wedstrijd heeft gezien. De Domstedelingen domineren 90 minuten lang in het Noordlease Stadion, maar dankzij een fenomenale Sergio Padt trekt de thuisploeg de 2-1 voorsprong over de streep.
De magere resultaten hebben ook hun uitwerking op de toeschouwersaantallen. De thuiswedstrijd tegen VVV is het absolute dieptepunt. Volgens de officiële gegevens zitten er 15.000 toeschouwers op de tribune, maar het daadwerkelijke aantal ligt vermoedelijk nog wat lager. De thuisblijvers missen vrijwel niets en de toeschouwers die wel zijn op komen dagen zien een ongeïnspireerd Groningen met 1-1 gelijkspelen tegen de promovendus.
Randzaken
De weken daarna blijven de resultaten tegenvallen, al wordt er nog wel gewonnen van FC Twente en gelijkgespeeld tegen AZ. Na de thuiswedstrijd tegen Willem II wordt er echter bijna niet meer gesproken over het voetbal zelf, maar vooral over randzaken. De wedstrijd zelf wordt wederom een deceptie, Groningen verliest met 0-1 en Ajdin Hrustic kan al vroeg in de wedstrijd met twee keer geel inrukken. Een dag na de wedstrijd maakt Groningen bekend dat Oussama Idrissi en Mimoun Mahi per direct uit de selectie zijn gezet wegens ontoelaatbaar gedrag.
Mahi laat direct weten veel spijt te hebben, maar ondanks zijn spijtbetuiging wordt hij, net als Idrissi, buiten de selectie gelaten voor de bekerwedstrijd tegen Roda en de competitiewedstrijd tegen Sparta. Zonder de twee smaakmakers gaan de beide uitwedstrijden verloren. Het is echter niet alleen maar kommer en kwel bij de FC. Jeugdspelers Tom van de Looi, Ludovit Reis en Amir Absalem maken hun debuut in het eerste elftal en laten zien dat het met de jeugdopleiding van Groningen wel goed zit. Met name Reis en van de Looi groeien al snel uit tot basisspelers en draaien ogenschijnlijk moeiteloos mee op het hoogste niveau.
Enige uitoverwinning
Vlak voor de winterstop wint Groningen in eigen huis nog wel van Vitesse en Sparta en wordt er gelijkgespeeld tegen de latere kampioen PSV. Tegen ADO wordt de enige uitoverwinning (!) van het seizoen geboekt, de Hagenezen krijgen met 0-3 klop. Ondanks deze redelijke serie gaat iedereen die FC Groningen een warm hart toedraagt met een kater de winterstop in. In plaats van mee te doen om de play-offs voor Europees voetbal moet er naar beneden gekeken worden, want met de 13e plaats is degradatie dichterbij dan Europees voetbal. Ondanks de groeiende onrust onder de supporters en in de media spreekt de clubleiding het vertrouwen uit in trainer Ernest Faber.
Na de winterstop wordt het spel er niet bepaald beter op. Integendeel, er volgt een serie van 8 wedstrijden zonder overwinning. Pas op 11 maart, als PEC met een 2-0 nederlaag terug naar Zwolle wordt gestuurd, pakt Groningen voor het eerst in 2018 drie punten. Ondertussen heeft trainer Ernest Faber nog steeds geen vaste basis weten te formeren. Mede op aandringen van de selectie gaat assistent-trainer Marcel Groninger de tactische trainingen verzorgen om het tij te kunnen keren.
Eindelijk passie
Of het door deze maatregel komt of niet, de ploeg van Faber, die dan inmiddels al bekend heeft gemaakt dat hij na het seizoen vertrekt, begint ineens beter te draaien. Middenvelder Juninho Bacuna bloeit op en legt met name tegen Ajax een ijzersterke wedstrijd op de mat. Ondanks enorme strijdlust wordt in de laatste minuut toch nog verloren van de hoofdstedelingen, maar het geloof in eigen kunnen lijkt terug. Eindelijk is daar weer de passie en strijd in het spel van Groningen. Symbool voor deze speelwijze staan de bloed fanatieke rechtsback Deyo Zeefuik en publiekslieveling Ritsu Doan, die een belangrijke bijdrage hebben in de ongeslagen serie van vijf wedstrijden waarmee het seizoen wordt afgesloten.
Ondanks dat het seizoen goed wordt afgesloten, zal er door niemand die FC Groningen een warm hart toedraagt met een positief gevoel worden teruggekeken op de afgelopen jaargang. De doelstelling is niet gehaald en veel spelers hebben zich onvoldoende ontwikkeld. Kortom, het was een seizoen om snel te vergeten.
Marc Bos