Diemers kiest dus, ondanks een mondeling akkoord, voor Feyenoord. Of ik dat erg vind? Nee, totaal niet. Zou hij dan niet van toegevoegde waarde zijn voor FC Groningen? Ja, absoluut. Diemers heeft scorend vermogen en kan een assist geven en daar ontbrak het dit seizoen bij de FC aan. Past hij dan als Nederlandse voetballer van 26 jaar niet in het profiel? Ja, ook zeker wel. Na het vertrek van Mike te Wierik en Django Warmerdam is het juist nodig om spelers te halen in die leeftijdscategorie, want de selectie is gemiddeld enorm jong. Bovendien is Diemers ook nog een eens noorderling.
Waarom ik het dan niet erg vind dat hij niet komt? Omdat spelers gescout worden op voetbalkwaliteiten en daarnaast mentaliteit in het veld. Maar een mentaliteit buiten het veld is voor mij net zo belangrijk. Als iemand zijn woord geeft, maar hij verbreekt die zodra een andere club om de hoek komt kijken, dan ben je een slappe zak. En dus eigenlijk gewoon voor een paar centen meer te koop. Diemers had nog iets op lossen met Fortuna, zijn doorverkooppercentage, maar was rond met FC Groningen en zei dat hij heel graag terug naar het noorden wilde. Ook hier speelde geld dus de hoofdrol, want Fortuna en Diemers kwamen er maar niet uit. Vervolgens kwam Feyenoord informeren. Ik snap dat Feyenoord meer aanspreekt dan Groningen en heb daar geen moeite mee. Maar een man een man, een woord een woord. En daarnaast, ik zie het liefst spelers bij de club die trots zijn hier te mogen spelen en het een eer vinden om het groen-wit te dragen. Misschien naïef, maar dan maar een speler met iets minder kwaliteit, maar die niet alleen voor de centen naar ons komt.
Want wat krijg je anders met een type Diemers? Ze tekenen een contract voor 3 of 4 jaar, spelen een jaartje goed en dan gaan ze stampij maken want willen alweer koste wat kost weg. Dan gaan ze boos weglopen van een training en eisen een transfer. Of het bedrag waarvoor ze weg kunnen het bedrag is wat FC Groningen vraagt doet er dan niet toe. Dat ze een jaar geleden met het volle verstand een contract voor 4 jaar hebben getekend geldt dan opeens niet meer. Als een speler wil dat hij voor een maximaal bedrag verkocht kan worden, moet ie dat laten opnemen in zijn contract. Doe je dat niet, dan is de club vrij te vragen wat ze wil. Want net als een man een man, een woord een woord is, is een contract een contract. Dus Matusiwa, train gewoon mee, doe wat in je contract staat en als die Franse clubs je echt willen, dan gaan ze echt wel het bedrag betalen wat de FC vraagt. Maar wees een kerel en geen “chanteur” (mooi Frans woord alvast voor je woordenschat).
Andersom geldt het trouwens ook. Als club moet je spelers die zich altijd voor jouw club hebben ingezet ook koesteren en niet alleen met respect behandelen op het moment dat ze voor je spelen. Maar ook op het moment dat ze (gaan) vertrekken of weg zijn. Die spelers vormen namelijk je historie en een deel van je identiteit.
De Matusiwa’s en Diemersen van deze wereld laten zien hoe de voetbalwereld werkt. Clubs hebben niet veel te vertellen, spelers en zaakwaarnemers bepalen voornamelijk. En ik vermoed vooral die laatsten. Ze maken een speler de kop gek, eisen de meest absurde percentages voor zichzelf. Dat een Diemers niet komt en een Matusiwa straks weggaat, omdat hij een breuk forceert, vind ik dus niet erg. Dan is het gewoon doorschakelen naar de volgende, eentje die mogelijk scoutingtechnisch iets minder is. Maar dat ruimschoots compenseert doordat hij wel trots is om dat mooie groen-wit te dragen. Voor zulke spelers koop ik mijn kaartje en kom ik naar het stadion. Op zulke spelers ben ik zelf trots.
John de Jonge
Voorzitter SV FC Groningen