We zijn nog maar twee duels onderweg met FC Groningen en wat voor wedstrijden. Allereerst was er het kort geding van de SV tegen de club. Daar is veel over gezegd en over geschreven. Het was een moeilijke periode, waarbij zowel wij als de club intensief en goed contact met elkaar hebben onderhouden.
We krijgen vragen of onze verstandhouding met de club daar onder heeft geleden. Wat ons betreft totaal niet. Dit komt omdat we beide begrip hadden voor elkaars situatie en begrepen waarom we een bepaald standpunt innamen. De rechtszaak is geweest, we hebben helaas verloren, maar we zijn ervan overtuigd dat we wel een discussie hebben aangewakkerd. Zowel de club als landelijk. Achter de schermen zullen we het dan ook over het collectieve straffen blijven hebben met de club.
Genoeg daarover voor nu. Laten we het weer hebben over waar het bij een voetbalclub over moet gaan: voetballen. Ook daar is genoeg over te zeggen. Ten eerste over het competitieprogramma. Tegen AZ in Den Haag, dat is pure overmacht en het is niet anders. Jammer dat de kaartverkoop stil moest worden gelegd, maar verplaats je eens in een supporter van AZ. Wij moeten éénmalig veertig minuten verder reizen, zij moeten het hele seizoen naar Den Haag, Enschede of waar dan ook. Dramatisch.
Maar PSV-uit is een ander verhaal. Daaruit blijkt grote minachting voor de stadionbezoeker. Van een opmerking in het definitieve speelschema ‘PSV – FC Groningen wordt sowieso in het weekend van 24-25 augustus gespeeld’, naar verplaatsen naar een woensdagavond om 18.30 uur. Een onmogelijke tijd voor Groningers die erheen willen, terwijl de kaartverkoop allang was begonnen. De brief die FC Groningen voor de supporters heeft opgesteld is mooi en hopelijk zijn er meer clubbestuurders met begrip voor de situatie van supporters.
Maar dat haalt de oorzaak van het probleem niet weg. Nederland is werkelijk het enige land dat dit doet in deze fase van Europese competities of wedstrijden op zondagavond plant om 20.00 uur. Want in de ogen van de clubs leveren die 2,5 uur extra rust Europese punten op. Dat kinderen met seizoenkaarten dan niet kunnen komen (hun toekomst) nemen ze op de koop toe. De Eredivisie probeert in een geweldige krampstuit de grote landen bij te benen. Een Lada die probeert de Red Bull van Max Verstappen in te halen. Op den duur blaast die Lada zichzelf wel op. Hopelijk zien de Nederlandse clubs dat op tijd in. Ook hiertegen zullen we ons achter de schermen blijven verzetten.
Dan het voetbal zelf. Bij FC Emmen werd een 0-1 uit het vuur gesleept. Nog niet sprankelend, maar prima. En dan Twente-thuis. Een arbitrage met VAR die je hoopt maximaal eens in de tien jaar tegen te komen. Uitslagbepalend en het werkt zelfs nog door tegen AZ, vanwege de schorsing van Mike te Wierik. Dat Bax dit weekend niet ingepland staat, zegt wel genoeg. Maar de morele winnaar was toch onze eigen FC. Ze toonden volle inzet en met 9 tegen 11 kwamen ze zelfs nog in de wedstrijd. Het gebeurt niet vaak dat een ploeg bij een tegendoelpunt (de 1-3) een staande ovatie krijgt. En dat was dik en dik verdiend.
Genoeg spektakel op alle vlakken, maar laten we vanaf nu al onze energie op de ploeg richten. Volgens mij zit er veel kwaliteit in de ploeg en hebben we momenteel veel spelers waarvoor je naar het stadion komt. Tegen FC Twente zag je dat het met de strijdlust ook wel goed zit. Dit, samen met een technische staf die ook graag aanvallend en met lef wil spelen, moet voor een mooi seizoen zorgen. Maar de leus is niet voor niks ‘Wij voor jullie, jullie voor ons’. Spelers kunnen het niet alleen, laten wij ze met z’n allen elke wedstrijd de steun in de rug geven, massaal.
Neem vrienden, opa’s, oma’s (ook al zijn ze honderd jaar), kinderen en buren mee. Laten we zorgen dat we zowel thuis als uit een goed gevuld stadion en uitvak hebben. Zodat we het alleen nog maar over het voetbal gaan hebben, daar waar het over hoort te gaan.