Een tijd terug las ik een boek van Haruki Murakami over twee parallelle universums, oftewel: twee werelden die naast elkaar bestaan. Onwerkelijk? Nee hoor, elke week stap ik, samen met een paar honderdduizend anderen, zelf over van de ene wereld naar de andere en weer terug. Ik bezoek dan een evenement dat voetbal heet. Iets heel anders dan evenementen in de gewone wereld. Daar kan ik een kaartje kopen zonder me te hoeven legitimeren bijvoorbeeld.
Als het dan in een andere stad is, kan ik elk gewenst vervoersmiddel pakken en er naartoe gaan. Vooraf even een hapje eten in de betreffende stad en erna een borrel pakken.
Maar in die andere voetbalwereld is dat anders. In veel gevallen moet je eerst geregistreerd zijn als je een kaartje wilt. En reis je naar een andere stad? Dan geldt
vaak een strikt centrumverbod. Reizen kan meestal alleen met de auto of verplicht met een dure buscombi. Met een beetje pech moet je je vlak voordat je in zo’n stad bent ook nog eens in de stromende regen legitimeren op een ongure parkeerplaats en krijg je een verplichte rijroute mee.
Ik ga trouwens ook regelmatig naar festivals in de gewone wereld. Daar zie ik best vaak vechtpartijtjes en af en toe wordt er weleens een fakkel op het festivalterrein afgestoken. Nog nooit heb ik daarna van de organisatie te horen gekregen dat alle bezoekers het jaar erop niet meer welkom waren. Ze konden de vechtersbazen niet vinden, dus daarom moest iedereen bij het volgende festival maar thuis blijven. Gebeurt er iets in een stadion? Dan heb je de kans – ook al heb je er part noch deel aan – dat je er de volgende keer niet in komt. Of je nou al betaald hebt of niet, je krijgt je geld
niet eens terug.
In deze voetbalwereld waren onlangs ook racistische spreekkoren te horen. Ontzettend verwerpelijk en kwalijk. En dit moet keihard aangepakt worden, daar is iedereen het over eens lijkt me. Zelfs premier Rutte kwam uit zijn torentje om met de KNVB maatregelen te treffen om racisme tegen te gaan. En dus nog veel meer camera’s en hightech-audioapparatuur in de stadions. Ook andere politici weten niet hoe snel ze voor een camera moeten springen om te zeggen wat ze ervan vinden. Want in deze voetbalwereld kun je niet alleen als speler scoren, vooral ook als politicus.
Want blijkbaar bestaat racisme alleen maar in het voetbaluniversum. Het universum van alledag, onze maatschappij, kent schijnbaar geen racisme. Want waarom horen we Rutte en consorten geen standpunt innemen als het gaat om de Zwarte Pieten-discussie, racisme op scholen of kopschoppers in Gorinchem? Waarom niet elke intocht, elke school en elk gemeentelijk park volhangen met camera’s en hightech-audioapparatuur? Scoor je daar geen stemmen mee? Of wil je daar je vingers niet aan branden?
Racisme moet de wereld uit, maar wel in beide werelden. Want racisme alleen uit de voetbalwereld verdrijven is niet voldoende. Die voetbalwereld is namelijk – hoewel je het wat behandeling betreft niet zou zeggen – gewoon een afspiegeling van die andere, ‘normale’ wereld. En een spiegelbeeld verandert alleen maar als je dat bij de bron aanpakt.
John de Jonge
Voorzitter Supportersvereniging FC Groningen