Een weekje Praag. Omdat het redelijk te doen is vanaf Nederland in coronatijd en omdat daar al wél weer met publiek gespeeld wordt. Weliswaar met stadions die voor een kwart gevuld zijn, maar toch. Praag heeft zes clubs in de twee hoogste divisies: Slavia Praag, Sparta Praag, Bohemians 1905, Dukla Praag, Viktoria Zizkov en Vysehrad. Naar de eerste vijf gaan we toe, die laatste speelt helaas uit.
En dat is jammer, want bij die club speelt een oud-FC Groningen-speler, die 75 keer het groen-witte shirt aantrok. Helaas maakte een zware kruisbandblessure een einde aan zijn Groningse carrière. Uit bij ADO Den Haag op 3 oktober 2009 ging het mis. Hij scheurde de kruisband in zijn linkerknie af en speelde dat hele seizoen niet meer. Hij werd drie keer aan de knie geopereerd. Hij kon nog wel tegen een lager salaris bijtekenen, maar koos ervoor om terug naar Tsjechië te gaan om daar verder te revalideren. Hij tekende daar bij Sparta Praag. Uiteindelijk kostte de blessure hem bijna twee jaar en overwoog hij zelfs om helemaal met voetballen te stoppen.
Dan maar een afspraak maken voor een kop koffie met Ondrej Svejdik, want over hem hebben we het. Berichtje gestuurd en wat denk je? Hij reageert nog gewoon in goed Nederlands en is enthousiast. Hij moest ’s ochtends eerst nog trainen maar heeft daarna tijd. We spreken af bij een café net buiten het centrum. Daar aangekomen zien we hem al wachten op het terras, maar hij is bijna onherkenbaar In vergelijking met zijn Groningen-tijdperk. Geen kort kapsel en jong koppie meer, maar lange manen en gekleed als een soort rockster. Meteen een heel open uitstraling. ‘Laten we koffie meenemen en lekker in een parkje verderop zitten, lekker rustig.’ Het blijkt zijn favoriete parkje te zijn, waar hij regelmatig zit. Genieten van de rust in de drukke stad. Met drukte, daar heeft hij niet veel mee. Net zo min als met social media. Of zelfs televisie, die heeft hij niet. Een telefoon heeft hij bij zich omdat het moet. En een auto? Nee, Ondrej rijdt op een scooter door de stad.
Svejdik speelt nog twee wedstrijden en dan stopt hij ermee. Wat hij daarna gaat doen? Op dit moment is hij tevens assistent-trainer, maar al snel blijkt dat hij veel van het spelletje voetbal houdt, maar niet zo van het wereldje. Tsjechisch voetbal is vooral fysiek en spelen met lange ballen. Hij is meer van de Nederlandse school. Jongere spelers hebben er ook niet alles voor over, zijn volgens hem niet gefocust genoeg. Ondrej weet dus nog niet helemaal wat hij hierna gaat doen. ‘Iets met een webshop misschien met Apple-producten’, zegt hij hardop denkend.
Verder praten we veel over FC Groningen. Over zijn medespelers van die vier seizoenen in Groningen. Luis Suarez die op dezelfde dag als hij arriveerde in Groningen en met wie hij eerst in hetzelfde hotel zat. ’s Avonds klopte Luis hard bij Ondrej op de hotelkamerdeur. Hij wilde met Ondrej naar Madonna. Ondrej snapte er niks van, maar ging maar mee. Madonna bleek niet de zangeres maar de bekende hamburgerketen.
Svejdik heeft ook een groot litteken op zijn arm. Een aandenken aan Gibril Sankoh. Die schopte hem een gebroken arm op de training. ‘Staat wel stoer voor de vrouwen en daar heeft Praag er een heleboel mooie van’, zegt hij lachend. Hij vraagt hoe het is met Antoine van der Linden, Paul Matthijs, Arnold Kruiswijk, Danny Holla en Tom Hiariej. En vraagt zich af wat Goran Lovre tegenwoordig doet. En hij is benieuwd naar de Scandinavische jongens zoals Erik Nevland, Petter Andersson en Tim Sparv. En een grote glimlach bij de gedachte aan Mathias Florén. Aan alles is te merken dat hij een mooie tijd heeft gehad bij de FC.
We doen hem de groeten van Rob Groen, onze homebeheerder. Weer die lach. Of hij zich de mannelijke opblaaspop nog kan herinneren? Ja, absoluut. Niemand durfde er haast een handtekening op te zetten. Svejdik wel, met een rode kop tekende hij vlak naast het geslachtsdeel zijn naam. ‘Typisch Rob’. Als we vertellen dat de pop af en toe nog meegaat naar belangrijke wedstrijden, verschijnt weer die lach.
De Europese wedstrijden van FC Groningen tegen Slovan Liberec waren voor Ondrej belangrijk. Toen kon hij als speler van Liberec eindelijk afscheid nemen van de mensen bij de club. Dat was er tot dat moment nooit van gekomen. Nu kon hij dat wel doen. Het typeert de mens Svejdik. Toen we aangaven dat hij maar snel eens naar Groningen moest komen, volgde weer dat enthousiasme. ‘Dan koop ik een auto en kom naar Nederland!’ Graag, want we waren eigenlijk nog lang niet met je uitgesproken.