Het zal een prachtig gezicht zijn aanstaande zondag. Gezamenlijk optrekken met alle geledingen van de club richting Heerenveen. Het heeft wat organisatie en overleg gekost, maar de mensen die het organiseren doen het met liefde, zowel voor hun leden van de Supportersvereniging als voor anderen. Een zeven kilometer lange stoet richting Heerenveen. Allemaal FC Groningen-supporters met steun van de club zelf.
Columns
Onbekend, maar wel bemind
Het begon jaren geleden in het Oosterpark. Ik bemachtigde altijd een staanplaats achter het doel aan de vijverkant. Mijn vader stond er ook altijd. En zolang hij de entree betaalde, ging ik met hem mee. De vijverkant was meestal het rustige gedeelte. Een beetje supporter, maar degelijk. Althans, dat vond ik. Je zag ook altijd dezelfde types staan. Beetje degelijk, niet te veel lawaai, maar wel gezellig.
Schrijnend contrast in voetballand Nederland
Het is zaterdagmorgen na de wedstrijd tegen Vitesse thuis. Mijn vrouw vraagt aan mij: “Hey John, hoe gaat ie?” Ja, wat een vraag na die koude, maar o zo warme wedstrijd tegen Vitesse. Ik was laat thuis en had haar nog niet gesproken. Ik zei: “Ik heb op dit moment een gevoel over de club, dat ik ook had in de periode tegen bijvoorbeeld Fiorentina.” Het loopt, het zit mee, het is gezellig, het leeft. We kunnen dit weekend weer eens rustig achteroverleunen om te bekijken wat de concurrentie doet.
FC Groningen in de luwte, paniek in het westen
Ik dacht, ik wacht nog een extra dag met het schrijven van dit stukje. Vlak na de mooie bekerwedstrijd, tegen ook een prachtig elftal van ADO, spelen de emoties nog een grote rol. Twee Nederlandse clubs die aanvallend voetbal spelen met alle risico’s die dat met zich meebrengt.
Jong – talentvol – slim en op zijn toekomst voorbereid: Hilal Ben Moussa
Je moet wel heel erg talentvol zijn als je als eerstejaars A-junior bij FC Groningen regelmatig mee mag doen met het beloftenelftal en zelfs aan het eind van het seizoen definitief doorschuift.
Tijd en passie betekenen liefde voor je club
Nu ik een jaar voorzitter ben van de Supportersvereniging FC Groningen wordt mij vaak gevraagd: “John, kost je dat veel tijd, een dergelijke functie?” Mijn antwoord is ja, maar ik doe het met veel plezier en doe het niet alleen. Wij zijn in de gelukkige omstandigheid dat 12 bestuursleden de volledige kar trekken. Mensen, die zich buiten hun eigen beslommeringen en werk, vol passie storten in de werkzaamheden, die dit met zich meebrengen.
De Groen Witte Engel dendert over Heerenveen heen
Er wordt op dit moment onderzocht of een treinverbinding Groningen – Heerenveen een mogelijkheid is. De kosten worden geraamd op 700 miljoen euro. Mensen mogen binnenkort hun mening daarover geven. Ik stel mij zo voor, dat het een stoptrein wordt. Ik heb mijn bedenkingen altijd, als men de kosten berekent en over de daadwerkelijke voordelen die het meebrengt.
Kiezen voor de gemakkelijkste weg
Ik heb eens een baas gehad, een manager, die zichzelf een plaats toedichtte in de categorie wereldwonder. Je kent ze wel, iemand die aan de knoppen zit (de Cup-a-Soup-reclame), kijkend naar lichtjes die knipperen en zodra er een lichtje uit is, hoppa, op die knop drukt, waardoor de medewerker vanuit zijn stoel tegen het plafond vliegt. Deze medewerker was gelijk uitgerangeerd. Met een big smile settelde de manager zich weer achterover in zijn stoel, wachtend op het volgende slachtoffer.
Een goed gevoel op een zaterdagavond, of was het geluk?
De wedstrijd is gespeeld. FC Groningen haalt een punt uit Eindhoven weg. Volgens alle verslaggevers onverdiend. Maar is dat ook zo? Als je dat maar vaak zegt, dan ga je het natuurlijk ook geloven.
Een mooie week, de wereld stond even stil
Soms staat de wereld even stil. Dat zijn momenten waarbij dingen gebeuren, die niet uit te leggen zijn. In mijn 58-jarig leven heb ik dat een paar keer meegemaakt. Ik denk dat het wel herkenbaar is door sommigen. Momenten die indruk maken. Die altijd bij je zijn.